De mens achter de machine: waarom juridische AI moet denken zoals wij

Er is iets bijzonders aan het zien van een kind dat leert lopen. Ze volgen geen vooraf bepaald pad. Ze struikelen, passen zich aan, kalibreren opnieuw en proberen het weer. Elke stap leert hen iets nieuws over evenwicht, over momentum, over de wereld onder hun voeten. Dit is geen programmering. Dit is eigenheid.

Toch hebben we onszelf ergens onderweg wijsgemaakt dat intelligentie kon worden teruggebracht tot het volgen van instructies. Dat denken gewoon een reeks van als-dan-stellingen was. Dat de rommelige, onvoorspelbare, prachtig menselijke manier waarop we daadwerkelijk problemen oplossen, vervangen kon worden door iets ordelijkers.

We hadden het mis.

Het verschil tussen doen en gedaan worden

Stel je voor dat je een huis bouwt. Je zou iemand een gedetailleerde bouwtekening kunnen geven en zeggen: "Volg dit precies." Ze zouden je misschien een huis bouwen, maar wat gebeurt er als ze ontdekken dat de fundering ongelijk is? Als ze beseffen dat de elektrische plannen niet werken met de leidingen? Als ze iets onverwachts vinden dat begraven ligt in de grond?

Iemand die instructies volgt stopt en vraagt om nieuwe instructies. Maar iemand met eigenheid? Die denkt. Die past zich aan. Die lost het probleem op dat voor hen ligt, niet het probleem dat iemand maanden geleden bedacht had.

Dit is het fundamentele verschil tussen een computerprogramma en een agent. Programma's volgen rails, zoals treinen die vastzitten op sporen. Ze zijn ongelooflijk efficiënt in het gaan van punt A naar punt B, maar alleen als het spoor bestaat en niets de weg blokkeert. Agenten, zoals mensen, creëren hun eigen pad.

Wat we echt bedoelen als we "agent" zeggen

In dit nieuwe tijdperk van kunstmatige intelligentie gooien we met het woord "agentisch" alsof het zomaar een functie is. Maar eigenheid is geen functie. Het is een manier van zijn.

Een agent verwerkt niet alleen informatie. Het redeneert over wat die informatie betekent. Het voert niet alleen taken uit. Het beslist welke taken gedaan moeten worden. Het geeft niet alleen antwoorden. Het vraagt zich af of het genoeg informatie heeft om goede antwoorden te geven.

Denk aan hoe je een complexe rechtszaak benadert. Je leest niet door bewijs in een vooraf bepaalde volgorde, vormt een conclusie en stopt. Je leest iets dat een vraag oproept. Die vraag brengt je ertoe specifiek bewijs te zoeken. Dat bewijs onthult iets onverwachts, wat je hele theorie van de zaak verandert. Je bent constant aan het denken en doen en weer denken.

Dit is verweven redeneren. Je gedachten gebeuren niet voor je acties of na je acties. Ze gebeuren tijdens je acties, verweven als draden in stof.

De gereedschappen maken de vakman

Hier is iets wat we vaak vergeten: mensen zonder gereedschap kunnen alleen spreken. We kunnen beschrijven, uitleggen, theoretiseren. Maar we kunnen niet bouwen, niet meten, niet creëren. Geef ons een hamer, en we kunnen een huis bouwen. Geef ons een pen, en we kunnen een contract schrijven. Geef ons een auto, en we kunnen reizen om een cliënt te ontmoeten.

Hetzelfde geldt voor kunstmatige intelligentie. Zonder gereedschap kan zelfs de meest geavanceerde AI alleen tekst genereren. Het kan je vertellen wat een juridisch dossier zou moeten bevatten, maar het kan niet de zaken onderzoeken die geciteerd zouden moeten worden. Het kan contractrecht uitleggen, maar het kan niet het daadwerkelijke contract opstellen dat je nodig hebt voor jouw specifieke situatie.

Daarom is agentische AI zo belangrijk in juridisch werk. Recht gaat niet alleen over dingen weten. Het gaat over dingen doen. Precedenten onderzoeken. Documenten analyseren. Zaken vergelijken. Argumenten opbouwen. Strategieën creëren.

Toen we Andri bouwden, gaven we het niet alleen juridische kennis. We gaven het de mogelijkheid om te handelen op basis van die kennis. Om gereedschappen te gebruiken. Om onderzoek te doen wanneer het meer informatie nodig heeft. Om te verifiëren wanneer het onzeker is. Om zich aan te passen wanneer het iets nieuws ontdekt.

Het moment dat alles verandert

Stel je dit voor: Je bent halverwege het opstellen van een verzoekschrift wanneer je een bewijs ontdekt dat je begrip van de zaak volledig verandert. Niet alleen een klein detail, maar iets fundamenteels. Iets dat betekent dat de strategie die je weken hebt opgebouwd misschien verkeerd is.

Wat doe je?

Als je een script volgt, zit je vast. Het script houdt geen rekening met deze mogelijkheid. Maar als je eigenheid hebt, draai je bij. Je heroverweegt. Je verkent deze nieuwe richting omdat dat is wat de zaak nu vereist, niet wat het vereiste toen je begon.

Dit is wat we bedoelen met verweven denken. Andri verwerkt niet alleen je verzoek en levert een resultaat. Het denkt terwijl het werkt. Wanneer het iets onverwachts ontdekt in de jurisprudentie, pauzeert het om te overwegen wat dat betekent voor jouw vraag. Wanneer het een gat in zijn kennis vindt, zoekt het actief om dat gat te vullen voordat het verder gaat.

Het volgt niet alleen een vooraf bepaald pad naar een antwoord. Het zoekt uit wat het juiste pad is terwijl het gaat.

Waarom dit belangrijk is voor kleine advocatenkantoren

Grote advocatenkantoren hebben legers van medewerkers om te onderzoeken, analyseren en opstellen. Ze hebben middelen om op elke hoek van een zaak in te zetten. Maar kleinere kantoren? Die hebben iets waardevollers: wendbaarheid.

Een klein kantoor kan sneller draaien, creatiever denken, persoonlijker reageren op de unieke behoeften van elke cliënt. Maar alleen als ze de gereedschappen hebben om hun denken te evenaren.

Hier wordt agentische AI transformatief. Het gaat er niet om de menselijke elementen te vervangen die kleine kantoren speciaal maken. Het gaat erom ze te versterken. Wanneer Andri kan onderzoeken terwijl jij strategieert, kan analyseren terwijl jij pleit, en zich kan aanpassen terwijl jij je benadering bijstelt, houd je niet alleen gelijke tred met grotere kantoren. Je opereert op een niveau dat zij niet kunnen evenaren.

Want uiteindelijk komt het beste juridische werk niet voort uit het hebben van de meeste middelen. Het komt voort uit helder denken, snel aanpassen en nooit stoppen totdat je het juiste antwoord vindt.

De toekomst die we bouwen

We zijn er niet op uit gegaan om zomaar weer een juridische AI-tool te bouwen. We zijn er op uit gegaan om iets te bouwen dat denkt zoals advocaten denken. Iets dat niet alleen de wet kent, maar begrijpt hoe je het moet beoefenen.

Iets met eigenheid.

Want de toekomst van juridische AI gaat er niet om computers te maken die goed zijn in het volgen van instructies. Het gaat erom partners te creëren die goed zijn in het oplossen van problemen. Partners die naast je kunnen denken, met je kunnen aanpassen, en je kunnen helpen oplossingen te vinden die je misschien niet zelf had ontdekt.

Het kind dat leert lopen slaagt er niet in omdat ze perfecte instructies volgen. Ze slagen erin omdat ze nooit stoppen met aanpassen, nooit stoppen met leren, nooit stoppen met proberen hun evenwicht te vinden.

Dat is eigenheid. En dat hebben we in Andri gebouwd.

Niet omdat we AI menselijker wilden maken, maar omdat we juridisch werk effectiever wilden maken. Responsiever. Meer levend voor de mogelijkheden die ontstaan wanneer intelligentie het onverwachte ontmoet.

Tenslotte is het recht zelf een levend iets, constant evoluerend, constant verrassend. Zouden de gereedschappen die we gebruiken om het te beoefenen niet op dezelfde manier levend moeten zijn?